Kategoria: Klimat

Zaburzony albo zlikwidowany cykl glacjalno-interglacjalny

Trzy cykle Milankovicia

W cyklu Milankovicia zwanym nutacją, od około co najmniej 30 tysięcy lat do około 9,5 tysiąca lat kąt nachylenia ekliptyki względem orbity Ziemi nachylał się bardziej w taki sposób, że biegun północny był coraz silniej oświetlany przez promienie słoneczne. Od około 9,5 tysiąca lat temu do 11,5 tysiąca lat, od dzisiejszego dnia patrząc w przyszłość, ten kąt nachylenia ekliptyki względem orbity Ziemi nachylał się, nachyla i będzie nachylać w taki sposób, że biegun północny był, jest i będzie coraz słabiej oświetlany przez promienie naszej gwiazdy. Continue reading „Zaburzony albo zlikwidowany cykl glacjalno-interglacjalny”

Naturalne gazy cieplarniane w atmosferze Ziemi oraz nadwyżka gazów cieplarnianych antropogenicznego pochodzenia

Przed 1750 rokiem w naszej atmosferze ziemskiej były tak samo gazy cieplarniane jak dziś, tyle, że było ich znacznie mniej. Dzięki ich obecności w niej mieliśmy przed 250 laty odpowiednio umiarkowaną globalnie temperaturę. Wynosiła ona około 14 stopni Celsjusza przy powierzchni Ziemi. Warto też dodać, że byliśmy wówczas jeszcze w okresie tzw. Małej Epoki Lodowej, która prawdopodobnie zwiastowała szybsze nadejście już dużej i właściwej epoki lodowej, czyli kolejnego glacjału. Tak się jednak już nie stanie. A przynajmniej nie prędko.

Continue reading „Naturalne gazy cieplarniane w atmosferze Ziemi oraz nadwyżka gazów cieplarnianych antropogenicznego pochodzenia”

Zimna plama na północnym Atlantyku u wybrzeży południowej Grenlandii i zimna półkula południowa na południowym Pacyfiku i Oceanie Południowym

Topniejąca Grenlandia niepokoi naukowców od dawna. Jeszcze nie tak dawno spekulowano, że wysłodzona woda z lądolodów niniejszej wyspy zmrozi północny Atlantyk do tego stopnia, że pomimo globalnego ocieplenia nadejdzie ochłodzenie podobne do tego jakie panowało przez około tysiąc lat 12 tysięcy lat temu w Młodszym Dryasie pod koniec plejstocenu.

To była niezła pożywka dla negacjonistów klimatycznych. Ci jednak zapominają się o tym, że energia cieplna nie zanika. Przemieściłaby się po prostu na południe, ku Antarktydzie. Ta hipoteza jednak raczej nie sprawdzi się. Globalne ocieplenie postępuje zbyt szybko i jest zdecydowana różnica pomiędzy koncentracją dwutlenku węgla i wzrostem temperatury globalnej 12 tys. lat temu, a dzisiaj. Continue reading „Zimna plama na północnym Atlantyku u wybrzeży południowej Grenlandii i zimna półkula południowa na południowym Pacyfiku i Oceanie Południowym”

Zakwaszenie wód oceanów i mórz w przeszłości, dziś i w przyszłości

Rozkład czasowy, w jakim procesy chemiczne oceanu reagują na zmiany w koncentracji dwutlenku węgla w powietrzu, zbadano w tzw. eksperymencie numerycznym, który został opisany w artykule Bärbela Hönischa i jego zespołu badawczego (Bärbel Hönisch, 2012). (patrz rys. 6 w artykule Nauka o Klimacie Zakwaszenie oceanu szkodzi morskim stworzeniom. Został w nim przedstawiony zaawansowany model środowiska Ziemi, w którym zostały wykorzystane następujące procesy fizykochemiczne: Continue reading „Zakwaszenie wód oceanów i mórz w przeszłości, dziś i w przyszłości”

Dawniej i dziś – pomiary temperatury i energii cieplnej w oceanach

Dopiero w XXI wieku można powiedzieć, że badania klimatu ziemskiego ruszyły pełną parą. Kiedy zdano sobie sprawę, że w systemie klimatycznym poważnie zaniedbano szczegółowe oględziny największego i najważniejszego zbiornika klimatycznego jakim jest pięć oceanów na Ziemi: Spokojny (Pacyfik), Atlantycki, Indyjski, Południowy i Arktyczny. Tym bardziej, że denialiści naciskali coraz mocniej próbując podważyć teorię globalnego ocieplenia. Tak dłużej to trwać nie mogło. Postanowiono coś z tym zrobić. Continue reading „Dawniej i dziś – pomiary temperatury i energii cieplnej w oceanach”

Chmury wywołują coraz potężniejszy efekt cieplarniany

Chmury to zjawiska meteorologiczne, które uczestniczą na trzy sposoby w globalnym ociepleniu. Pierwsze badania naukowe nie dawały pewnych informacji, że klimat bardziej ociepla się z powodu dodatkowego sprzężenia zwrotnego – chmur. Jednak następne badania wskazują, że klimat staje się cieplejszy nie tylko dzięki rosnącym w astronomicznym tempie emisjom gazów cieplarnianych, zwłaszcza dwutlenku węgla, ale i coraz intensywniejszym pokrywom chmurowym. Continue reading „Chmury wywołują coraz potężniejszy efekt cieplarniany”

Od huraganów, tajfunów, cyklonów dziś do hiperkanów w coraz cieplejszej przyszłości

Adaptacja artykułu Nauki o Klimacie „Co z tymi huraganami?”

Huragany, tajfuny, cyklony to są potencjalnie groźne zjawiska atmosferyczne, które rozwijają się nad wodami oceanicznymi i niejednokrotnie swą siłą wkraczają na lądy, zwłaszcza na wybrzeża. Swoją obecnością dokonują totalnych spustoszeń w obszarach zasiedlonych przez ludzi.

Huragany są spotykane głównie nad północno-wschodnim Pacyfikiem oraz północnym Atlantykiem. Tajfuny występują nad Pacyfikiem północno-zachodnim. Natomiast cyklony tropikalne rozwijają się w głębi nad Oceanem Indyjskim. Continue reading „Od huraganów, tajfunów, cyklonów dziś do hiperkanów w coraz cieplejszej przyszłości”

Czy gatunki zwierząt arktycznych czeka rychła zagłada?

Interpretacja autorska na podstawie Wikipedii.

Arktyka to najcieplejszy region na Ziemi. Temperatura w tej części świata wynosi 3 stopnie Celsjusza, a lokalnie w niektórych rejonach za kołem podbiegunowym temperatury dochodzą nawet powyżej 20 stopni Celsjusza. Z dekady na dekadę, lód topnieje coraz szybciej i to niestety nie jest korzystne dla niezbyt licznych populacji roślin i zwierząt arktycznych.

Najbardziej zagrożonymi gatunkami zwierząt ekosystemów polarnej Arktyki są takie, których areał do lęgów i do polowań ogranicza się do paków lodowych i kier. Niestety te ekosystemy zanikają pod wpływem coraz szybciej rosnącej temperatury globalnej. Zmiany klimatyczne są nieubłagane i odbijają się coraz bardziej niekorzystnie na biosferze polarnej. Continue reading „Czy gatunki zwierząt arktycznych czeka rychła zagłada?”

Wulkaniczna mitologia

Wulkany emitujące więcej niż ludzkość, to najbardziej absurdalny mit jaki wymyślili denialiści. Najzabawniejsze w tym wszystkim jest to, że nie podają żadnych liczb, żadnych odniesień i źródeł naukowych. Po prostu roznoszą te plotki na cały świat, nigdzie nie potwierdzone w żadnych instytucjach naukowych zajmujących się badaniem klimatu.

A prawda naukowa jest taka, że wulkany, zarówno lądowe, jak i podwodne emitują tylko około 0,3 mld ton CO2 na rok. A więc, zaledwie 1 % ludzkich emisji. Cała nasza cywilizacja przemysłowa emituje ponad 30 mld ton na rok. Continue reading „Wulkaniczna mitologia”

Lasy – magazyn węgla

Jeśli zgodnie z ustalonymi postanowieniami na Paryskim Porozumieniu w grudniu 2015 r. mamy jak najdłużej powstrzymać nieocieplenie się świata do 1,5°C, to powinniśmy poważnie jako ludzkość pomyśleć o dekarbonizacji naszych gospodarek. To nie są żarty. A nie możemy w żadnym wypadku dopuścić do ogrzania się Ziemi o 2°C, gdyż możemy wtedy uruchomić dodatkowo nowe sprzężenia zwrotne, jak np. emisje gazów cieplarnianych z naturalnych źródeł, oraz uruchomić kolejne punkty krytyczne, czyli osłabić jakieś nowe regiony naszej planety (Joachim Schellnhuber, Stefan Rahmstorf i Ricarda Winkelmann, 2016). Zalesienia tym wyzwaniom nie przeciwstawią się absolutnie. Continue reading „Lasy – magazyn węgla”