Dla Arktyki, najszybciej ocieplającego się obszaru na Ziemi, priorytetowym gatunkiem jest niedźwiedź polarny (Ursus maritimus), gatunek obecnie bardzo zagrożony wyginięciem, gdy jego habitat, czyli lód morski, po prostu przestanie istnieć z powodu dalszego postępującego ocieplania się klimatu.
Zwierzęta te są nieodzownie bardzo zależne od obecności lodu, na którym polują, wychowują młode, odpoczywają. Niestety, jak już wiemy, lód w Arktyce bardzo szybko zanika. Kurczy się z dekady na dekadę nie tylko jego zasięg geograficzny, ale i też grubość, co stanowi właśnie poważne zagrożenie dla niedźwiedzi. Im mniej lodu, tym mniej energii u tych ssaków aby móc skutecznie upolować jakieś zwierzę.
Głównym menu niedźwiedzi polarnych są foki obrączkowane (Pusa hispida), które jako pokarm dostarczają im energii na cały rok, zwłaszcza późną wiosną i wczesnym latem. Gatunek tej foki ma zasięg geograficzny, który sięga dalej, do cieplejszych stron na średnie szerokości, min. do Bałtyku. Niestety, niedźwiedzie polarne są w dużej mierze zależne od klimatu polarnego.
Młode są niedożywione i często nie przeżywają. A jak przeżywają, to są bardzo osłabione. Podobnie ich matki, którym bardzo często brakuje mleka dla młodych. Duże samce zapewne radzą sobie lepiej, ale i tez są narażone na stres z powodu dość częstych sytuacji, gdy w porze letniej zasięg pomiędzy jedną a drugą krą jest bardzo odległy i zwierzęta te są zmuszone przepływać nawet bardzo duże dystanse. Często kończy się to tragicznie.
—
Fot. Niezwykle ciepła pogoda w zimie może spowodować zapadanie się nor, które samice budują do urodzenia i chronią młode. Wikipedia.
—
Okres zimowy u tych zwierząt późno się zaczyna i wcześniej się kończy, co bardzo źle wpływa na kondycję wielu osobników niedźwiedzi polarnych. Bardzo groźnym zjawiskiem jest zapadanie się nor budowanych przez samice w pakach lodowych, co stanowi poważne śmiertelne zagrożenie dla młodych.
Wzrastająca temperatura w regionie Arktyki sprzyja rozwojowi patogenów. Dlatego też niedźwiedzie polarne są podatne na różnego rodzaju infekcje chorobowe.
Eric V. Regehr, z Zarządu Morskich Ssaków, Obsługi Ryb i Dzikiego Życia w Anchorage w USA na Alasce, oraz jego współpracownicy, za pomocą swoich wyników badań terenowych w całej Arktyce, w ubiegłej dekadzie nakreślili niezbyt optymistyczne informacje na temat przyszłości niedźwiedzi polarnych 1.
Naukowcy w swoich badaniach podzielili Arktykę na 19 regionów, czyli 19 subpopulacji niedżwiedzia polarnego. I stwierdzili następujące fakty:
a) trzy subpopulacje są obecnie w spadku
(w Zatoce Baffina. W Zatoce Kane i w południowej części Morza Beauforta)
b) sześć subpopulacji niedźwiedzi polarnych uznano obecnie za stabilne, na podstawie 12-letniego okresu skoncentrowanego na 2015 r.
(w Cieśninie Davisa, Basenie Foxe, Zatoce Boothia, w północnej części Morza Beauforta, w południowej i zachodniej części Zatoki Hudsona)
c) jedna subpopulacja wydaje się, że wzrasta
(w kanale M’Clintocka, choć w porównaniu z latami 70 liczba tej subpopulacji niedźwiedzi polarnych jest znacznie mniejsza)
d) Brak wystarczających danych dotyczących pozostałych dziewięciu populacji, aby stwierdzić, czy liczebność niedźwiedzi polarnych wzrosła czy spadła
(basen arktyczny, Morze Barentsa, wschodnia Grenlandia, Morze Karskie, Cieśnina Lancastera, Morze Łaptiewów, Zatoka Norweska, Cieśnina Melville’a i Morze Czukockie).
—
Rys. Subpopulacje niedźwiedzi polarnych: Basen Arktyczny (AB), Zatoka Baffina (BB), Morze Barentsa (BS), Morze Czukockie (CS), Cieśnina Davisa (DS), Wschodnia Grenlandia (EG), Basen Foxe (FB), Zatoka Boothia ( GB), Basen Kane’a (KB), Morze Karskie (KS), Cieśnina Lancastera (LS), Morze Łaptiewów (LP), Kanał M’Clintock (MC), Północne Morze Beauforta (NB), Zatoka Norweska (NW), Południowe Morze Beauforta (SB), Południowa Zatoka Hudsona (SH), Cieśnina Wicehrabiego Melville (VM) i Zachodnia Zatoka Hudsona (WH). Kolory wskazują ekoregiony. Źródło: (Eric V. Regher i inni, 2016)
—
Referencje:
1. Regehr E. V. et al., 2016 ; Conservation status of polar bears (Ursus maritimus) in relation to projected sea-ice declines ; Biology Letters ;