Pytania bez odpowiedzi względem ENSO
El Niño (chłopczyk) i La Niña (dziewczynka) po hiszpańsku, czyli oscylacja południowopacyficzna (ENSO) od dawna budzi wiele emocji. Tym bardziej, że są to żywioły, które przyczyniają się do wzrostu temperatur w atmosferze i spadku w powierzchniowych wodach w pierwszym przypadku. I do spadku temperatur w atmosferze i wzrostu w powierzchniowych wodach w drugim przypadku.
El Niño-La Niña. Atmosfera chłodniejsza czy cieplejsza?
Gdy El Niño panuje, Pacyfik jest anomalnie cieplejszy u wybrzeży Ameryki Południowej, a chłodniejszy u wybrzeży Australii i Azji Południowo-Wschodniej. Przekłada się to właśnie na cieplejszą atmosferę globalnie. Natomiast, gdy La Niña panuje, Pacyfik jest nadmiernie chłodniejszy u wybrzeży Ameryki Południowej, a za to cieplejszy u wybrzeży Australii i Azji Południowo-Wschodniej. Dzięki temu występuje globalnie chłodniejsza atmosfera.
Rysunek. Odchylenie temperatury powierzchni morza od średniej z lat 1981-2010. Po lewej stronie mapy przedstawiające sytuację El Niño (u góry – intensywne, grudzień 1997, u dołu – słabe, grudzień 1994). Po prawej stronie mapy przedstawiające sytuację La Niña ( u góry – intensywną, grudzień 1988, u dołu – słabą, grudzień 1984). Ilustracje stworzone za pomocą aplikacji NOAA.
Zaburzenia El Niño i La Niñy względem rejonów Ameryki Południowej i Azji Południowo-Wschodniej oraz Australii
El Niño
Podczas El Niño odwracane są prądy oceaniczne gdzieś pośrodku Pacyfiku, słabną pasaty, zatrzymuje się upwelling zimnego prądu Humboldta, co przynosi ogromne szkody w połowach rybaków peruwiańskich i chilijskich. Natomiast potężne masy wilgotnego powietrza wywierają wpływ taki, że w naturalnie suchych rejonach Ameryki Południowej padają anomalne deszcze, a w wilgotnych rejonach Azji Południowo-Wschodniej i Australii wschodniej występują anomalne susze i pożary (Michael McPhaden 1999).
Np. Po jednej stronie Pacyfiku miały miejsce zmasowane ulewy i powodzie na pustyni Atacama w Chile w 2015 i 2016 r (Andrew C. Wilcox i in., 2016). oraz ulewy, powodzie i osunięcia ziemi w Peru i w Boliwii w 2015 r., a po drugiej stronie oceanu wystąpiły rozległe i długotrwałe pożary i susze w Indonezji, Malezji i Singapurze w 2015 r. (Robert D. Field i in., 2016)
La Niña
Z kolei podczas La Niña prądy są wzmacniane ekstremalnie wraz z pasatami na tyle mocno, że potężne masy wilgotnego powietrza spływają nadmiernie do Azji Południowo-Wschodniej. Natomiast u wybrzeży Ameryki Południowej bardzo silny upwelling zimnego Prądu Humboldta daje obfite połowy rybakom (jak wyżej). Jednocześnie na tym kontynencie jest bardzo ekstremalnie sucho.
Np. Po jednej stronie Pacyfiku wystąpiły powodzie we wschodniej Australii w 2010 i 2011 r oraz w Indonezji 2011 r. (Carmen Boening i in., 2012), a także bardzo intensywne deszcze monsunowe w Indiach. Natomiast po drugiej stronie oceanu miały miejsce ekstremalne susze w Chile i w Peru w 2010 r.
Oscylacja południowa (ENSO) a Globalne Ocieplenie
Ogólnie rzecz biorąc oscylacja południowa ENSO nie wywiera drastycznego wpływu na ocieplanie się klimatu, jednak powoduje wiele strat ekonomicznych po obu stronach Pacyfiku. Z jednej strony ekstremalne ulewy i powodzie, a z drugiej strony ekstremalne susze i pożary. Dlatego też w świecie mediów oboje “dzieci Pacyfiku” – i El Niño i La Niña – bardzo często pojawiają się jako główne informacje. W szczególności kontrolują tę sytuację kraje bezpośrednio leżące w strefie południowego Pacyfiku i prawie zawsze narażone na jakieś straty ekonomiczne, a i bardzo często są niestety ofiary w ludziach. Niestety również nie mamy zbytniego wpływu by zmniejszyć oddziaływanie ENSO. Musimy pogodzić się by jakoś żyć z El Niño i z La Niña. No może jedno możemy zrobić. Zmniejszyć spalanie paliw kopalnych i wylesienia, które w dużym stopniu wzmacniają wpływ tych anomalii klimatycznych. Ale czy nam to się uda trudno powiedzieć. Wzrost globalnej temperatury i koncentracji dwutlenku węgla z roku na rok, może mieć pewien wpływ na intensyfikację ENSO i zwiększenie częstotliwości tych anomalii w coraz szybciej ocieplającym się świecie.
Również intensywniejsze El Niño i La Niña w ocieplającym się świecie oznaczać będą coraz silniejsze anomalie opadów obejmujące ogromny obszar Oceanu Spokojnego i powodujące wyraźne wahania średniej temperatury powietrza przy powierzchni globu. (Wenju Cai i in., 2015).
Oto naprzemienny zbiór El Niño i La Niña w całym XX i w obecnym wieku.
El Niño: 1902-1903
La Niña: 1903-1904
El Niño: 1905-1906
La Niña: 1906-1907; 1909-1911
El Niño: 1911-1912; 1913-1914; 1914-1915
La Niña: 1916-1918
El Niño: 1919-1920
La Niña: 1924-1925
El Niño: 1925-1926
La Niña: 1928-1930; 1938-1939
El Niño: 1940-1941; 1941-1942
La Niña: 1942-1943
El Niño: 1946-1947
La Niña: 1949-1951
El Niño: 1951-1952
La Niña: 1954-1957
El Niño: 1957-1958; 1963-1964
La Niña: 1964-1965
El Niño: 1965-1966; 1969-1970
La Niña: 1970-1972
El Niño: 1972-1973
La Niña: 1973-1976
El Niño: 1977-1978; 1982-1983; 1987-1988
La Niña: 1988-1989
El Niño: 1991-1992; 1993-1994; 1994-1995; 1997-1998
La Niña: 1998-2001
El Niño: 2002-2003; 2006-2007
La Niña: 2007-2008; 2008-2009
El Niño: 2009-2010
La Niña: 2010-2012
El Niño: 2014-2016
https://pl.wikipedia.org/wiki/El_Ni%C3%B1o
https://pl.wikipedia.org/wiki/La_Ni%C3%B1a
http://naukaoklimacie.pl/aktualnosci/silne-el-nino-dwa-razy-czestsze-143
https://sites.google.com/site/medievalwarmperiod/Home/historic-el-nino-events