Tag: zjawiska oceaniczne

AMOC (Atlantycka Południkowa Cyrkulacja Wymienna)

AMOC (Atlantic Meridional Overturning Circulation), czyli Atlantycka Południkowa Cyrkulacja Wymienna, słabnie już od 1930 roku, ale z fluktuacjami wzrostowymi. Np. w latach 70. (Stefan Rahmstorf, Jason Box, Georg Feulner, Michael Mann i in., 2015)

Prawdopodobnie największa oceanograficzna anomalia zasolenia była zaobserwowana w latach 70 XX w. Ekwiwalent jej wyniósł wówczas 2000 km3. Wzrosła też wtedy siła oddziaływania AMOC.

Ocieplenie na północno-zachodnim amerykańskim szelfie w odpowiedzi na osłabnięcie AMOC jest stosunkowym przesunięciem Prądu Zatokowego w kierunku północnym i w ten sposób jego wody ocieplające się wchodzą na obszary płytkiego szelfu do Zatoki Maine w regionie północno-wschodnich wybrzeży USA. Continue reading “AMOC (Atlantycka Południkowa Cyrkulacja Wymienna)”

Punkty krytyczne Ziemi pod względem globalnego ocieplenia

Wstęp

Ziemia pod wpływem nienaturalnego ocieplania się daje sygnały, że niektóre jej rejony ulegają coraz większym zaburzeniom. Czy sobie zdajemy w ogóle z tego sprawę? Zaledwie około pół wieku wystarczyło aby wywołać tak kolosalne zmiany. Obecnie mamy przyśpieszony wzrost koncentracji dwutlenku węgla i metanu w atmosferze. I obie koncentracje przyczyniają się z roku na rok do przyśpieszonego wzrostu średniej temperatury przy powierzchni Ziemi. Continue reading “Punkty krytyczne Ziemi pod względem globalnego ocieplenia”

Zimna plama na północnym Atlantyku u wybrzeży południowej Grenlandii i zimna półkula południowa na południowym Pacyfiku, południowym Atlantyku i Oceanie Południowym

Topniejąca Grenlandia niepokoi naukowców od dawna. Jeszcze nie tak dawno spekulowano, że wysłodzona woda z lądolodów niniejszej wyspy zmrozi północny Atlantyk do tego stopnia, że pomimo globalnego ocieplenia nadejdzie ochłodzenie podobne do tego jakie panowało przez około tysiąc lat 12 tysięcy lat temu w Młodszym Dryasie pod koniec plejstocenu.

To była niezła pożywka dla negacjonistów klimatycznych. Ci jednak zapominają się o tym, że energia cieplna nie zanika. Przemieściłaby się po prostu na południe, ku Antarktydzie. Ta hipoteza jednak raczej nie sprawdzi się. Globalne ocieplenie postępuje zbyt szybko i jest zdecydowana różnica pomiędzy koncentracją dwutlenku węgla i wzrostem temperatury globalnej 12 tys. lat temu, a dzisiaj. Continue reading “Zimna plama na północnym Atlantyku u wybrzeży południowej Grenlandii i zimna półkula południowa na południowym Pacyfiku, południowym Atlantyku i Oceanie Południowym”

Cyrkulacja termohalinowa i jej szczegółowy przebieg w oceanach świata

Autorska interpretacja na podstawie “Podręcznego atlasu świata”, 1998 r., Geocenter.

Ogólne znaczenie cyrkulacji termohalinowej

O cyrkulacji termohalinowej nie tak często się mówi (Patrz poniższy link z modelem Ziemi i cyrkulacji termohalinowej). To termin wzięty prosto z hydrologii (a dokładniej z oceanologii), który jest używany także w klimatologii. Ogólnie mówiąc. Co to jest? Jest to wielki transporter wód głębinowych i powierzchniowych. Czyli globalna cyrkulacja wód oceanów, która w dużym stopniu zależy od stężenia soli i temperatur. Ma ona bardzo duże znaczenie dla dynamiki klimatu ziemskiego. Na cyrkulację termohalinową mają również wpływ inne czynniki takie jak: ruch obrotowy Ziemi, zjawiska pływowe, globalna cyrkulacja powietrza. Continue reading “Cyrkulacja termohalinowa i jej szczegółowy przebieg w oceanach świata”