Pustynnienie Ziemi – już się zaczęło i będzie coraz większe

Interpretacja autorska

Pustynnienie świata dziś

Świat w przyszłości będzie bardziej pustynnieć niż zazieleniać się. Już dziś najbardziej narażonymi na pustynnienie rejonami świata są Azja Środkowa, Chiny, Australia, Afryka Środkowa, zwłaszcza Sahel. A w przyszłości nawet Amazonia I Europa Południowa (pod warunkiem, że te części świata ulegną całkowicie dzisiejszemu stepowieniu, a wszystko na to wskazuje, że tak). To, że ekosystemy tracą swój stopień wilgotności możemy tylko zawdzięczać naszemu gatunkowi ludzkiemu. Zarówno wyręby i wypalanie ogromnych połaci lasów, jak i spalanie paliw kopalnych przyczynia się intensywnie do wzrostu temperatury w wielu regionach świata podatnych na osuszanie. Continue reading “Pustynnienie Ziemi – już się zaczęło i będzie coraz większe”

Sprzężenia zwrotne – droga do zaburzenia czy do stabilizacji?

Znaczenie sprzężeń zwrotnych w systemie klimatycznym współczesnego świata

Sprzężeniami zwrotnymi zwykło się nazywać takie procesy dynamiczne, które albo dążą do równowagi systemu (ujemne) albo dążą do zaburzeń systemu (dodatnie). W tym przypadku chodzi oczywiście o system klimatyczny. Można zadać dociekliwe pytanie, a jak nazwalibyśmy sprzężenia zwrotne 115 tysięcy lat temu, gdy kończył się eem (interglacjał) i zaczynał się wurm (ostatni glacjał)? Zapewne, sprzężenia zwrotne byśmy rozpatrywali wówczas na odwrót. Continue reading “Sprzężenia zwrotne – droga do zaburzenia czy do stabilizacji?”

Co wiemy o albedo?

Interpretacja autorska

Wielkość albedo jest zależna od stopnia jasności powierzchni planet

Powszechnym parametrem buforującym, a także blokującym napływ ciepła prosto od Słońca do Ziemi jest współczynnik zwany albedo. Albedo jest to stosunek ilości promieniowania odbitego do padającego. Występuje zarówno w chmurach, jak i na powierzchni planet typu ziemskiego. Jest to też wielkość uśredniona dla całej powierzchni i czasu. Ogólnie albedo jest najwyższe, gdy promienie słoneczne odbijają się od jak największej liczby powierzchni jaśniejszych niż ciemniejszych. Continue reading “Co wiemy o albedo?”

Historia antropogenicznego dwutlenku węgla

Początek rewolucji przemysłowej w Małej Epoce Lodowej

Historia antropogenicznego CO2 jest niedługa liczy w sumie nawet około 170 lat. Początkowo w drugiej połowie gdy zaczęły w Wielkiej Brytanii pracować pierwsze na świecie maszyny parowe opalane węglem kamiennym, atmosfera ziemska nie odczuwała aż tak tego. Klimat był wówczas w trakcie tak zwanej Małej Epoki Lodowej.

W drugiej połowie XVIII wieku na Ziemi było zimniej nawet o 1 stopień Celsjusza niż dziś. To bardzo dużo. Gdybyśmy nie spalali paliw kopalnych groziło by nam nawet nowe zlodowacenie (glacjał). Od około 7 tys. lat, czyli od szczytu wysokiej temperatury w okresie atlantyckim, był wyraźnie do drugiej połowy XIX wieku zaznaczony trend spadkowy. Continue reading “Historia antropogenicznego dwutlenku węgla”

Skomplikowane zawirowania wokół efektu cieplarnianego

Częściowo interpretacja autorska

Co się dzieje z ciepłem w naszym systemie klimatycznym?

Aby poznać mniej więcej podstawy bilansu cieplnego Ziemi, trzeba mieć co najmniej podstawową wiedzę na temat efektu cieplarnianego. David Archer w książce “Globalne Ocieplenie. Zrozumieć prognozę” na swoim wstępie napisał tak:

“Ciepło to po prostu energia atomów odbijających się od siebie. Atomy w gazach i cieczach poruszają się szybciej, gdy jest ciepło, a wolniej – gdy jest chłodno. Atomy związane chemicznie z innymi atomami rozciągają, ściskają i zginają te wiązania, również silniej w wyższej temperaturze.” Continue reading “Skomplikowane zawirowania wokół efektu cieplarnianego”

Ocieplenia holoceńskie

Porównanie ocieplenia z okresu borealnego i atlantyckiego – holoceńskiego optimum klimatycznego do naszego współczesnego ocieplenia

Najwyższe ocieplenie holoceńskie jest obecnie nasze współczesne. Jeszcze 20 lat temu można było powiedzieć, że pomimo wzrostu emisji CO2 w latach 90-tych, to jednak ocieplenie 7 tysięcy lat temu w okresie atlantyckim było jeszcze cieplejsze. Continue reading “Ocieplenia holoceńskie”

Rzekoma pauza w globalnym ociepleniu w latach 1998-2013

Do niedawna spowolnienie tempa narastającego globalnego ocieplenia było dość zagadkowe. W pewnym sensie jego obecność, w latach 1998-2013, była maskowana wieloma czynnikami, zarówno naturalnymi jak i antropogenicznymi, ale w o wiele mniejszym stopniu niż to było w latach 1950-90 ubiegłego wieku. Continue reading “Rzekoma pauza w globalnym ociepleniu w latach 1998-2013”

Kominy hydrotermalne olbrzymim źródłem żelaza i manganu

Na południowym Atlantyku odkryto ponad 1000-kilometrowej długości obszar, na którym występują olbrzymie ilości żelaza wydobywające się wraz z innymi pierwiastkami z kominów hydrotermalnych. To odkrycie może obalić dotychczasową teorię dotyczącą ilości żelaza oraz jego newralgicznych źródeł.

Mak Saito z WHO mówi:

„Te badania oraz mu podobne zmuszą naukę do zrewidowania poglądów na temat udziału kominów hydrotermalnych w dostarczaniu żelaza wodom oceanicznym oraz do zwiększenia szacunków dotyczących jego ilości i będą miały wpływ nie tylko na badania dotyczące geochemii żelaza, ale i również innych dyscyplin”. Continue reading “Kominy hydrotermalne olbrzymim źródłem żelaza i manganu”

NADW (Północnoatlantyckie Wody Głębinowe a CTH (Cyrkulacja Termohalinowa)

Arktyczny downwelling
 
Północnopacyficzne głębinowe (zatapialne) wody to masa wody o dużej gęstości powstająca po zwiększeniu zasolenia i ochłodzenia wód Prądu Północnoatlantyckiego i ulegająca w strefie arktycznej downwellingowi („zatapianiu wód”). NADW spływa w dół tworząc powrotne prądy oceaniczne – głębinowe i przydenne – płynące w kierunku Oceanu Południowego.

Continue reading “NADW (Północnoatlantyckie Wody Głębinowe a CTH (Cyrkulacja Termohalinowa)”

NAO (Oscylacja Północnoatlantycka) latem i zimą

Fazy
 
NAO ma duże znaczenie w terminologii meteorologicznej. Jest to przejście pomiędzy dwoma fazami (dodatnią i ujemną) wyróżniającymi się wielkością ciśnień atmosferycznych.
 
Dla fazy dodatniej (pozytywnej) indeks jest większy od zera (NAO > 0). Ciśnienie w Wyżu Azorskim jest wyższe, a w Niżu Islandzkim jest niższe od średniej wieloletniej.
 
Dla fazy ujemnej (negatywnej) indeks jest mniejszy od zera (NAO < 0). Ciśnienie w Wyżu Azorskim jest niższe, a w Niżu Islandzkim jest wyższe od średniej wieloletniej.

Continue reading “NAO (Oscylacja Północnoatlantycka) latem i zimą”