Wrażliwa Arktyka

Klimat Ziemi ma pewnego rodzaju swoją wrażliwość. W skali regionalnej jest najbardziej czuły w regionie polarnym na półkuli północnej. Tam też są najszybciej ocieplające się obszary na naszej planecie.
Średnia temperatura w Arktyce dochodzi do 3 stopni Celsjusza, a lokalnie nawet do 10 stopni Celsjusza względem okresu 1850-1900. Głównym czynnikiem powodującym tak duże wzmocnienie ocieplenia, czyli amplifikację (Michael Previdi i in., 2020) jest napływ bardzo dużych mas gorącego powietrza znad równika podczas coraz silniejszej głębokiej konwekcji pod wpływem ciągłego wzrostu globalnej temperatury oraz napływ ciepłych wód północnego Atlantyku do Oceanu Arktycznego w procesie tak zwanej atlantyfikacji (Helene Asbjornsen i in., 2020).

Continue reading “Wrażliwa Arktyka”

Globalne ocieplenie 1998-2013

2016 nadal najcieplejszy
Dziś wiemy, że globalne ocieplenie wręcz rzuca się w oczy. Bo kolejno 2014, 2015, 2016 nie tylko były coraz cieplejsze od 2010 roku, ale i też ostatni wymieniony rok jest dalej najcieplejszy w historii pomiarów globalnej temperatury od 1880 roku. A to właśnie ożywia nastroje denialistów głoszących światu, że globalne ocieplenie zatrzymało się w 2016 roku, co jest nieprawdą. Widać bardzo wyraźnie trend zwyżkowy w latach 2011-2016 bardziej fluktuacyjnie w latach 2016-2019. Jak widać trend ocieplenia klimatu w obecnej dekadzie nie jest taki zamaskowany jak w latach 1998-2013.

Continue reading “Globalne ocieplenie 1998-2013”

Antropogeniczne globalne ocieplenie na przestrzeni 140 lat

Dowody w postaci pomiarów z takich szanowanych światowych instytucji jak: NASA – National Aeronautics and Space Administration, NOAA Climate.Gov, COPERNICUS, Met Office, JAXA (Japan Aerospace Exploration Agency), Berkeley Earth są dostępne dla każdego w internecie. W Google można przeczytać wiele ważnych informacji naukowych na temat wyżej wymienionych instytucji.

Continue reading “Antropogeniczne globalne ocieplenie na przestrzeni 140 lat”

Ocieplenie klimatu – główny czynnik załamania ekosystemów w drugiej połowie XXI wieku

Panuje powszechna opinia w świecie naukowym oparta wieloma wynikami badań naukowych, że wielkie szóste wymieranie trwa już od co najmniej kilku dekad. To prawda. I modele, ekologiczne i od jakiegoś czasu klimatologiczne wyraźnie wskazują wysoki ubytek bioróżnorodności. IPBES w ostatnim swoim raporcie wyraźnie wskazuje, że główną potencjalną przyczyną przyspieszonego wymierania gatunków nie będzie eksploatacja środowiska naturalnego: wylesienia, osuszenia mokradeł, cieków i zbiorników wodnych, przełowienia, nadmierne polowania czy też nawet zanieczyszczenia przemysłowe i komunalne, ale przede wszystkim coraz wyższy wzrost średniej temperatury powierzchni Ziemi stymulujący szereg coraz większej liczby dodatnich sprzężeń zwrotnych, które coraz bardziej będą rozmontowywać system klimatyczny Ziemi. Prognozy klimatyczne nie napawają żadnym optymizmem. Będzie tylko coraz gorzej. Continue reading “Ocieplenie klimatu – główny czynnik załamania ekosystemów w drugiej połowie XXI wieku”

Arktyka ostrzega

Jeszcze lód morski w Arktyce nie zamarza. A przynajmniej jest znacznie więcej rejonów w Arktyce gdzie jeszcze topnieje niż zamarza. Drugi rekord zamarzania jest pewny już.

Obecnie zasięg lodu arktycznego jest tylko o 367 tys. km2 większy niż w rekordowym 2012 r. Według NSIDC (National Snow and Ice Data Center) 13 września było 3,75 mln km2. Jeszcze wszystko jest możliwe. W każdym razie nawet jak będzie to drugi w zapisie zasięg lodu, to i tak niewiele już większy od tego sprzed 8 lat. Oby jednak rekord w pomiarach nie padł, bo to już będzie robiło się bardzo groźnie. Continue reading “Arktyka ostrzega”

Projekt Vesta i krążenie węgla w szybkich cyklach i wolnym cyklu węglowym

Opis reakcji chemicznych:
Po reakcji CO2 z H2O, tworzy się słaby kwas węglowy H2CO3, który w reakcji dysocjacji elektrolitycznej, czyli rozpuszczaniu tegoż kwasu na jony: H + i HCO3–, i dalej z tego po prawej na H + i CO32-. Ten drugi jak jest w dużej ilości łatwo łączy się z dość powszechnymi w oceanach jonami wapnia Ca 2+ tworząc zbawienny dla klimatu węglan wapnia wapnia CaCO3, który łatwo wbudowuje się w muszle i pancerzyki wielu organizmów morskich (oprócz kręgowców), w tym koralowców budujących rafy koralowe.

Continue reading “Projekt Vesta i krążenie węgla w szybkich cyklach i wolnym cyklu węglowym”

Średnia temperatura globalna rośnie wraz z kaskadą dodatnich sprzężeń zwrotnych i nasileniem się ekstremalnych zjawisk pogodowych, ale nie przekroczyliśmy żadnego progu 2 stopnie Celsjusza względem okresu 1850-1900

Czy padnie kolejny rekord najcieplejszego roku w historii instrumentalnych pomiarów temperatury? 2019 mocno zbliżył się do rekordowego 2016, a 2020 rok ma duże szanse stanąć na najwyższym podium.
Dotychczasowe pięć ostatnich rekordów to: 2016, 2019, 2017, 2018, 2015. 2020 nie wypadnie z tej piątki, a 2015 spadnie na szóstą pozycję, to już jest pewne.

Continue reading “Średnia temperatura globalna rośnie wraz z kaskadą dodatnich sprzężeń zwrotnych i nasileniem się ekstremalnych zjawisk pogodowych, ale nie przekroczyliśmy żadnego progu 2 stopnie Celsjusza względem okresu 1850-1900”

Kalendarium zlodowaceń w historii Ziemi

 

Nazwa epoki lodowcowej Lata BP ( Ma ) Okres geologiczny Era
Pongola 2900–2780 [2] Mesoarchean
Huron 2400–2100 Syderiański
Riaciański		 Paleoproterozoik
Sturt
Marino
Gaskiers
Baykonur		 715–680
650–635
580
547		 Kriogeniański

Ediakarański

 Neoproterozoik
Andyjsko -saharyjska
(w tym zlodowacenie hirnantyjskie i
późnego ordowiku )		 450–420 Późny ordowicko-sylur Paleozoik
Karoo 360–260 Permsko-karboński Paleozoik
Późna epoka lodowcowa kenozoiku
(w tym zlodowacenie czwartorzędowe )		 34-obecnie Późny paleogeńsko-  neogeński
czwartorzędowy		 era kenozoiczna

https://en.wikipedia.org/wiki/Timeline_of_glaciation

Parametry gazów cieplarnianych w atmosferze Ziemi

Stężenie atmosferyczne

Chociaż para wodna ma prawie 10-krotnie większe stężenie atmosferyczne (4000 ppm – parts per million – tu: 4000 cząsteczek pary wodnej na milion cząsteczek powietrza atmosferycznego) niż dwutlenek węgla (407,8 ppm w 2018 r.), to bez żadnych wątpliwości to właśnie ten drugi gaz odpowiada za to, że jest coraz cieplej na Ziemi. Wprawdzie gdyby nie było pary wodnej to czułość klimatu (od początku rewolucji przemysłowej, od 280 do 560 ppm w niedalekiej przyszłości dla CO2) nie wynosiłaby 3 st.C według danych z V Raportu IPCC z 2013 r., ale tylko zaledwie 1 st.C, a więc trzy razy mniej. Z kolei gdyby nie było dwutlenku węgla oraz metanu (1869 ppb w 2018 r. – parts per billion – 1869 cząsteczek metanu na miliard cząsteczek powietrza atmosferycznego) i podtlenku azotu (331,1 ppb w 2018 r.) w atmosferze, to para wodna nie tylko nie podniosłaby swojej koncentracji, ale po prostu by gwałtownie ona spadała do poziomu Ziemi-Śnieżki ok. 800 mln lat temu, gdy glob ziemski był ochłodzony do -18 st.C. Continue reading “Parametry gazów cieplarnianych w atmosferze Ziemi”

Jak było podczas globalnego ocieplenia 56 milionów lat temu?

Gdyby tak przyjrzeć się historiom wszystkich intensywnych ociepleń klimatu, to zauważymy, że głównym czynnikiem sprawczym ich powstawania były gazy cieplarniane, a ściślej promieniowanie długofalowe (podczerwone) zatrzymujące energię cieplną w systemie klimatycznym Ziemi aniżeli promieniowanie krótkofalowe (widzialne i nadfioletowe).

Continue reading “Jak było podczas globalnego ocieplenia 56 milionów lat temu?”