Globalne ocieplenie pokazuje nam coraz wyraźniej, że to zimy odegrają kluczową rolę, a nie lata w postępującym antropogenicznym ociepleniu. To samo dotyczy ciepłych nocy, a nie dni upalnych.
I najistotniejsze. W całym systemie klimatycznym Ziemi globalne ocieplenie przede wszystkim postępuje w oceanach aniżeli na lądach.
Zimy i lata
Zimy stają się nie tylko coraz cieplejsze, ale również coraz krótsze. W klimacie umiarkowanym Europy Środkowej pokrywa śnieżna coraz częściej pojawia się dopiero na początku stycznia i zanika czasem już w połowie lutego. Wszystko też zależy od wielu sprzężeń zwrotnych wewnątrz systemu klimatycznego Ziemi, takich chociażby jak oscylacja południowopacyficzna ENSO.
El Niño (Wenju Cai i in., 2015) jest właśnie tą anomalią, która powoduje, że na Ziemi w klimacie śródziemnomorskim, umiarkowanym i borealnym są coraz lżejsze zimy, gdyż atmosfera naszej planety silnie nagrzewa się gdy oceany ochładzają się. Kiedy jest właśnie El Niño i im silniejsze jest, tym również lata są znacznie gorętsze niż podczas neutralnych lat. A podczas występowania anomalii południowopacyficznej La Niña (Yu Kosaka i Shang-Ping Xie, 2013) pory letnie są znacznie chłodniejsze. Podobnie jesienne, zimowe i wiosenne.
Pokrywa śnieżna w klimacie borealnym i umiarkowanym staje się coraz mniejsza i występuje coraz krócej. Ma to wpływ również na przesuwanie się zasięgów geograficznych w strefach klimatycznych oraz na migracje gatunków, generalnie na półkuli północnej z niskich szerokości geograficznych ku wysokim szerokościom geograficznym, w kierunku biegunów (Gian-Reto Walther i in., 2002).
Noce i dni
Noce bardziej ocieplają się niż dni. A to oznacza, że z roku na rok przybywa więcej cieplejszych nocy niż dni. Wiadomo też, że przyrost temperatur jest wyższy w noce aniżeli w dni (Lisa Alexander i in., 2006).
Rysunek 1. Obserwowane trendy (dni na 10 lat) od 1951 do 2003 roku liczby zimnych i ciepłych dni i nocy. (Noce po lewej, dni po prawej stronie. Zimne na górze, ciepłe na dole). Pomarańczowe linie pokazują trendy 10-cio letnie (IPCC AR4 FAQ 3.3 zaadaptowane z Alexander i inni, 2006)
Ciekawostką jest to, że energia termiczna w podczerwieni emitowana z Ziemi do troposfery i wyłapywana przez gazy cieplarniane oraz reemitowana (Kaicun Wang i Shunlin Liang, 2009) przez te gazy, jest wyższa nocą niż w dzień. Warte uwagi jest to, że w nocy działa tylko promieniowanie w podczerwieni, a w dzień, zarówno w podczerwieni, jak i słoneczne, przychodzące od naszej gwiazdy ku chmurom i powierzchni Ziemi.
Oceany i lądy
Z roku na rok oceany ocieplają się na coraz wyższe głębokości. Obecnie zawierają one energię cieplną aż w wielkości 93 %. Wszystkie lądy, lądolody, ekosystemy i atmosfera zawierają razem tylko 7 % energii cieplnej. (D.M. Murphy i in., 2009) i (Catia M. Domingues i in., 2008).
Rysunek 2. Zmiany w energii wewnętrznej zawartej w systemie klimatycznym Ziemi od 1950 roku (Murphy 2009). Od roku 1970 ciepła przybywa w tempie równoważnym 2,5 wybuchom bomb atomowych z Hiroszimy na sekundę. Dane z oceanów wzięte z pracy Domingues 2008. Ląd + atmosfera uwzględnia ciepło topnienia lodu.
A więc, widać wyraźnie, że globalne ocieplenie w tej chwili występuje najwięcej w oceanach. Dużo energii cieplnej jest w tej chwili zmobilizowanej w topnienie całego lodu na Ziemi (lądolody, lodowce górskie i polarne oraz lód morski) (Maria-Jose Viñas i Carol Rasmussen, 2015) wraz z wieczną zmarzliną. Jednak gdy już całkowicie zniknie choćby lód w Arktyce w letniej porze, to nastąpi przyspieszone ocieplanie się oceanów świata wraz z ich zakwaszaniem (Bärbel Hönisch i in., 2012) i odtlenianiem (Matthew Long i in., 2016) oraz potężna destabilizacja lądolodów Grenlandii, Antarktydy Zachodniej, a potem Wschodniej(Maria-Jose Viñas i Carol Rasmussen, 2015) . Nastąpi też destabilizacja potężnych pokładów hydratów metanu w podmorskich szelfach Syberii (Natalia Shakhova, 2013) oraz wiecznej zmarzliny na Syberii, w Kanadzie i na Alasce (Edward Schuur i in., 2015).
http://naukaoklimacie.pl/fakty-i-mity/mit-oceany-sie-ochladzaja-29?t=2