Klimat zmieniał się, zmienia się i będzie zmieniać się o tym dokładnie wiedzą naukowcy już od dawna. Cykle glacjalno-interglacjalne, czyli epoka zwana plejstocenem, w kenozoiku zaczęła się około 2,6 mln lat temu. Obecnie gdyby nie było spalania paliw kopalnych zmierzalibyśmy wyraźnie ku kolejnej epoce lodowcowej, która prawdopodobnie nastąpiłaby za 8 tysięcy lat. Tak się jednak nie stanie. Przynajmniej nie tak prędko. Szacunkowo może to być za około 50 tysięcy lat, ale to wszystko zależy od tego ile wyemitujemy gazów cieplarnianych do atmosfery i do oceanów. Continue reading “Klimat zmieniał się zawsze, ale teraz to my go zmieniamy”
Nie mieszkamy sami na Ziemi
Nie mieszkamy sami na Ziemi. Czas na to aby do ludzi to dotarło, że katastrofa klimatyczna grozi nie tylko nam Homo sapiens, ale też wielu innym gatunkom. Również trzeba uświadomić ludzi, że zagraża nie tylko nam, ale i wielu innym gatunkom katastrofa ekologiczna. Czas uświadomić sobie to, że jesteśmy już od co najmniej kilkudziesięciu lat na zaawansowanym poziomie wielkiego wymierania. W którejś kolejności czeka ono również nasz gatunek. Continue reading “Nie mieszkamy sami na Ziemi”
Badania ocieplenia klimatu a opinia publiczna w dawnych czasach
Zjawisko fizyczne, w którym więcej energii cieplnej przybywa do systemu klimatycznego planety aniżeli ubywa z niego nazywamy globalnym ociepleniem. I ten proces współcześnie naukowcy obserwują, który miał swój początek w drugiej połowy XVIII wieku i trwa do dziś. A obserwują go za pomocą badań paleoklimatycznych (rdzenie lodowe, odwierty głębinowe, nacieki naskalne w jaskiniach, słoje drzew, koralowce), za pomocą termometrów i satelitów. Continue reading “Badania ocieplenia klimatu a opinia publiczna w dawnych czasach”
Prawa kobiet w obliczu kryzysu klimatycznego
Wszyscy młodzi ludzie, którzy są mocno świadomi katastrofy klimatycznej mają dylemat mieć dzieci czy nie. Jeśli zdecydują się na to by ich nie mieć, to właśnie ze względu na groźbę nadejścia wspomnianej katastrofy. Natomiast jeśli zdecydują się mieć to właśnie po to aby byli pokoleniem, któremu uda się spowolnić wiele zmian klimatu. Jednak to pierwsze jest obecnie najlepszym rozwiązaniem. To drugie może się nie udać. Continue reading “Prawa kobiet w obliczu kryzysu klimatycznego”
Egzystencjalny niepokój w kontekście zmian klimatu i wymierania gatunków
Gdybym był wolny od depresji egzystencjalnej czy dopadła by mnie depresja klimatyczna? Być może. Gdybym nie miał innych zmartwień niż zagłada ludzkości z powodu globalnego ocieplenia i wymierania gatunków, to bym inaczej widział to życie. W tej chwili jestem mocno zdezorientowany. Powinienem protestować wraz z aktywistami, ale nie mam środków finansowych ani niestety czasu. Wpędza mnie to w głęboką depresję.
Chciałbym coś zrobić dla naszego świata, dla naszej Ziemi, ale nie mogę, nie dysponuję takim kapitałem jak Greta Thunberg, którą stać było na podróż jachtem do Nowego Jorku by się spotkać z wieloma ludźmi, min. tak słynnymi jak wybitnie społeczna kanadyjska dziennikarka i pisarka Naomi Klein. Gdyby nie internet, nawet bym o tym nie wiedział, że wielu ludzi, zwłaszcza młodych debatuje na temat zmian klimatu. Continue reading “Egzystencjalny niepokój w kontekście zmian klimatu i wymierania gatunków”
Reprezentatywne ścieżki koncentracji gazów cieplarnianych
O ile świat się ociepli za 10 lat? Za 30? Za 50? Za 80? Wszystko zależy od tego jaki scenariusz emisji gazów cieplarnianych obierzemy jako cywilizacja. IPCC w ostatnim V Raporcie z 2013 r. ustalił takie cztery scenariusze emisji – RCP (Representative Concentration Pathways), czyli po polsku Reprezentatywne ścieżki
koncentracji – wymuszenia radiacyjne:
RCP2.6 (2.6 W/m2)
RCP4.5 (4.5 W/m2)
RCP6.0 (6.0 W/m2)
RCP8.5 (8.5 W/m2)
Obecnie jesteśmy gdzieś pomiędzy 4.5 a 6.0, a może już pomiędzy 6.0 a 8.5 W/m2. Ostatni scenariusz jest nazywany również business as usual (biznes jak zwykle), w którym nie ma żadnych działań mitygacyjnych aby zmniejszyć emisje gazów cieplarnianych (GHG) do atmosfery i do oceanów. Continue reading “Reprezentatywne ścieżki koncentracji gazów cieplarnianych”
Zmiany klimatu szybsze od ewolucji gatunków
Patrząc w przyszłość kilkadziesiąt lat naprzód można z całą stanowczością stwierdzić, że gatunki od strony równika na południu, będą wypierać gatunki te z północy w kierunku biegunów. Ten proces zachodzi na wszystkich szerokościach geograficznych. W najgorszym położeniu będą te gatunki, które są na obu biegunach Ziemi.
Układy przyrodnicze ulegną drastycznym zmianom. Zostanie zakłócona cała biogeografia we wszystkich regionach świata. W szczególności będzie to bardzo widoczne po 2040-50 roku. Trudno przewidzieć co się będzie działo, ale ewolucja i migracje gatunków nie będą nadążać za coraz szybszym wzrostem temperatury globalnej. Nastąpi kompletny chaos przyspieszający wymieranie tych gatunków, które nie zdążą migrować w kierunku biegunów. Continue reading “Zmiany klimatu szybsze od ewolucji gatunków”
Pod koniec XXI wieku możemy mieć późny perm na Ziemi
265 mln lat temu Polska i wiele innych krajów na Ziemi leżały w gorącym, suchym, subtropikalnym klimacie. Koncentracja dwutlenku węgla wtedy wynosiła 700-900 ppm, a temperatura globalna mogła się wahać pomiędzy 4-6 stopni Celsjusza więcej niż dziś. To świat z końca paleozoiku, z końca permu, tuż przed jednym z największych wymierań gatunków w historii nie tylko fanerozoiku, ale i też może w historii Ziemi. Ale jeszcze się wtedy nie zanosiło. Był to czas gdy wszystkie kontynenty miały się zderzyć w procesie subdukcji co zaowocować miało powstaniem superkontynentu Pangea.
Continue reading “Pod koniec XXI wieku możemy mieć późny perm na Ziemi”