Klimat Ziemi

https://en.wikipedia.org/wiki/Timeline_of_glaciation

Stężenie atmosferyczne

Chociaż para wodna ma prawie 10-krotnie większe stężenie atmosferyczne (4000 ppm – parts per million – tu: 4000 cząsteczek pary wodnej na milion cząsteczek powietrza atmosferycznego) niż dwutlenek węgla (407,8 ppm w 2018 r.), to bez żadnych wątpliwości to właśnie ten drugi gaz odpowiada za to, że jest coraz cieplej na Ziemi. Wprawdzie gdyby nie było pary wodnej to czułość klimatu (od początku rewolucji przemysłowej, od 280 do 560 ppm w niedalekiej przyszłości dla CO2) nie wynosiłaby 3 st.C według danych z V Raportu IPCC z 2013 r., ale tylko zaledwie 1 st.C, a więc trzy razy mniej. Z kolei gdyby nie było dwutlenku węgla oraz metanu (1869 ppb w 2018 r. – parts per billion – 1869 cząsteczek metanu na miliard cząsteczek powietrza atmosferycznego) i podtlenku azotu (331,1 ppb w 2018 r.) w atmosferze, to para wodna nie tylko nie podniosłaby swojej koncentracji, ale po prostu by gwałtownie ona spadała do poziomu Ziemi-Śnieżki ok. 800 mln lat temu, gdy glob ziemski był ochłodzony do -18 st.C. Continue reading “Parametry gazów cieplarnianych w atmosferze Ziemi”

Continue reading “Jak było podczas globalnego ocieplenia 56 milionów lat temu?”

Continue reading “Edukujmy się na temat fizyki klimatu”

Kontynent Antarktyda doświadczył bezprecedensowego upału latem ubiegłego roku, a w lutym tego roku odnotowano temperaturę 20,75 ° C , najwyższą temperaturę Antarktydy w historii. Zaostrzyło to gwałtowne topnienie lodowca Thwaites, niezwykle dużej i rozległej pokrywy lodowej na Zachodniej Antarktydzie, nazywanej „Lodowcem Zagłady” ze względu na niszczycielskie konsekwencje, jakie może mieć dla wzrostu poziomu mórz na świecie.

Niedawne badania, które przeprowadził Kyle R. Clem ze swym zespołem badawczym, wykazały, że w ciągu ostatnich 30 lat biegun południowy ocieplił się w tempie trzykrotnie większym niż wynosi średnia globalna . I to naukowcom dało do myślenia, że właśnie dlatego metan może być uwalniany w większych ilościach w miarę ocieplania się oceanów w regionie. Continue reading “Groźny wyciek metanu w McMurdo na Wschodniej Antarktydzie”

Wpływ zmian klimatu na różnorodność biologiczną

Tak jak na wyższych szerokościach geograficznych, wokółpolarnych i polarnych , na obu półkulach Ziemi, a północnej i południowej (jeszcze dekadę temu tylko na północnej) zmiany klimatu zachodzą najszybciej, tak na niższych szerokościach geograficznych, w tropikach obu półkul najbardziej zagrożona jest różnorodność biologiczna z powodu wzrostu temperatury globalnej.

Klimat ociepla się najwolniej w tropikach za Ziemi, zarówno wzdłuż strefy okołorównikowej, jak i w strefach okołozwrotnikowych na obu półkulach. Nawet wolniej niż na średnich szerokościach geograficznych. Ale różnorodność biologiczna najmniej ucierpi na średnich szerokościach geograficznych, gdzie są najczęstsze zmienne warunki pogodowe, zarówno pod względem opadów, jak i temperatury. Continue reading “Zmiany klimatu i zagrożona różnorodność biologiczna”

Adaptacja artykułów podanych pod artykułem autora:

Permafrost, czyli zmarzlina wieloletnia, to zamrożona gleba na lądzie, w lodzie gruntowym czy też w nieporowatym podłożu skalnym lub pod oceanem utrzymująca się poniżej zera stopnia Celsjusza przez dwa lub więcej lat. Powstaje z lodu utrzymującego razem różne rodzaje gleby, piasku i skał. Wiele z nich leży u podstaw ekosystemów torfowych.

Prawie jedna czwarta półkuli północnej jest nią pokryta, z czego 85 % jest umiejscowione na Alasce , Kanadzie, Grenlandii , Islandii, Skandynawii i Rosji. Również lokalizacja zmarzliny występuje w Górach Skalistych Kanady i Alaski, w Alpach, w Himalajach oraz na półkuli południowej, ale tylko na szczytach górskich, w Ameryce Południowej w Patagonii i na obszarach Nowej Zelandii. Continue reading “Permafrost”

Wstęp

Ludzie zaczęli spalać paliwa kopalne od 1769 r. Jednak to jeszcze nie miało wpływu na zmianę budżetu energetycznego i własności cieplnych atmosfery. Dopiero ok. 1850 r. wystąpił taki wpływ, który wprawdzie spowodował wycofywanie się lodowców górskich, ale jeszcze nie oddziaływał on na topnienie lodu morskiego, topnienie lądolodów Grenlandii i Antarktydy oraz na wzrost poziomu morza. Continue reading “Arktyczny lód i jego trend spadkowy”

1. Rozszerzalność termiczna, spływ słodkiej wody gruntowej i powierzchniowej, topnienie lodowców górskich i destabilizacja pokryw lodowych Grenlandii i Antarktydy

Według NOAA, średni globalny poziom morza od 1880 r. wzrósł o około 8–9 cali (21–24 centymetrów). Z czego około jedna trzecia tego poziomu przypada na ostatnie dwie i pół dekady. W 201 8 r. średni globalny poziom morza był też o 3,2 cala (8,1 cm) powyżej średniej z 1993 r. – najwyższej rocznej średniej w zapisie satelitarnym (od 1993 r.).

Według V Raportu IPCC z 2014 r. największy wpływ na podnoszenie się światowego poziomu morza ma rozszerzalność termiczna (1,1 mm/rok). W następnej kolejności lodowce górskie (0,76 mm/rok) i spływ słodkiej wody gruntowej i powierzchniowej rzekami do mórz i oceanów (0,38 mm/rok). I dopiero na samym końcu przyczyniają się do tego lądolody Grenlandii (0,33 mm/rok) i Antarktydy (0,28 mm/rok). Continue reading “Nieunikniony wzrost poziomu morza”

1. Antarktyda jako kontynent

a) kopuła lodowa

Antarktyda w części środkowej to jest masywna kopuła lodowa. Im dalej i niżej od centrum tejże kopuły, tym bardziej lód nabiera plastyczności i coraz szybciej wskutek zmiany ciśnienia spływa grawitacyjnie w dół w kierunku lodowców szelfowych. Gdy panowała ustabilizowana temperatura w okresie przedindustrialnym, spływał on w sposób nie zaburzający rytmiki i dynamiki procesów glacjalnych na Antarktydzie. Jednak gdy od co najmniej drugiej połowy XIX wieku spalamy masowo paliwa kopalne i wylesiamy planetę, to te procesy glacjalne bardzo gwałtownie przyspieszają z każdym wzrostem temperatury. Continue reading “Antarktyda i jej lodowce szelfowe”