Zaburzony albo zlikwidowany cykl glacjalno-interglacjalny

Trzy cykle Milankovicia

W cyklu Milankovicia zwanym nutacją, od około co najmniej 30 tysięcy lat do około 9,5 tysiąca lat kąt nachylenia ekliptyki względem orbity Ziemi nachylał się bardziej w taki sposób, że biegun północny był coraz silniej oświetlany przez promienie słoneczne. Od około 9,5 tysiąca lat temu do 11,5 tysiąca lat, od dzisiejszego dnia patrząc w przyszłość, ten kąt nachylenia ekliptyki względem orbity Ziemi nachylał się, nachyla i będzie nachylać w taki sposób, że biegun północny był, jest i będzie coraz słabiej oświetlany przez promienie naszej gwiazdy. Continue reading “Zaburzony albo zlikwidowany cykl glacjalno-interglacjalny”

Naturalne gazy cieplarniane w atmosferze Ziemi oraz nadwyżka gazów cieplarnianych antropogenicznego pochodzenia

Przed 1750 rokiem w naszej atmosferze ziemskiej były tak samo gazy cieplarniane jak dziś, tyle, że było ich znacznie mniej. Dzięki ich obecności w niej mieliśmy przed 250 laty odpowiednio umiarkowaną globalnie temperaturę. Wynosiła ona około 14 stopni Celsjusza przy powierzchni Ziemi. Warto też dodać, że byliśmy wówczas jeszcze w okresie tzw. Małej Epoki Lodowej, która prawdopodobnie zwiastowała szybsze nadejście już dużej i właściwej epoki lodowej, czyli kolejnego glacjału. Tak się jednak już nie stanie. A przynajmniej nie prędko.

Continue reading “Naturalne gazy cieplarniane w atmosferze Ziemi oraz nadwyżka gazów cieplarnianych antropogenicznego pochodzenia”

Zimna plama na północnym Atlantyku u wybrzeży południowej Grenlandii i zimna półkula południowa na południowym Pacyfiku, południowym Atlantyku i Oceanie Południowym

Topniejąca Grenlandia niepokoi naukowców od dawna. Jeszcze nie tak dawno spekulowano, że wysłodzona woda z lądolodów niniejszej wyspy zmrozi północny Atlantyk do tego stopnia, że pomimo globalnego ocieplenia nadejdzie ochłodzenie podobne do tego jakie panowało przez około tysiąc lat 12 tysięcy lat temu w Młodszym Dryasie pod koniec plejstocenu.

To była niezła pożywka dla negacjonistów klimatycznych. Ci jednak zapominają się o tym, że energia cieplna nie zanika. Przemieściłaby się po prostu na południe, ku Antarktydzie. Ta hipoteza jednak raczej nie sprawdzi się. Globalne ocieplenie postępuje zbyt szybko i jest zdecydowana różnica pomiędzy koncentracją dwutlenku węgla i wzrostem temperatury globalnej 12 tys. lat temu, a dzisiaj. Continue reading “Zimna plama na północnym Atlantyku u wybrzeży południowej Grenlandii i zimna półkula południowa na południowym Pacyfiku, południowym Atlantyku i Oceanie Południowym”

Zakwaszenie wód oceanów i mórz w przeszłości, dziś i w przyszłości

Rozkład czasowy, w jakim procesy chemiczne oceanu reagują na zmiany w koncentracji dwutlenku węgla w powietrzu, zbadano w tzw. eksperymencie numerycznym, który został opisany w artykule Bärbela Hönischa i jego zespołu badawczego (Bärbel Hönisch, 2012). (patrz rys. 6 w artykule Nauka o Klimacie Zakwaszenie oceanu szkodzi morskim stworzeniom. Został w nim przedstawiony zaawansowany model środowiska Ziemi, w którym zostały wykorzystane następujące procesy fizykochemiczne: Continue reading “Zakwaszenie wód oceanów i mórz w przeszłości, dziś i w przyszłości”