Energia cieplna kumuluje się przede wszystkim w oceanach

Energia cieplna gromadzi się nie tylko w atmosferze, ale przede wszystkim wielokrotnie więcej jej gromadzi się w oceanach (Catia M. Domingues i in., 2008) (D.M. Murphy i in., 2009) Zatrzymywane przez antropogenicznego pochodzenia gazy cieplarniane ciepło gromadzi się w trzy razy większym stopniu w glebach i roślinach oraz w lodzie aniżeli w atmosferze. Energia termiczna krąży. Dlatego czasami jest jej mniej w atmosferze. Jednak ona nie znika (Michael Holmes i Jacob Hacker, 2007).

Prawo zachowania energii funkcjonuje w systemie klimatycznym Ziemi, jak i oczywiście każdej planety w Układzie Słonecznym. Jeśli mało jest ciepła w atmosferze, to znak, że gromadzi się ono przede wszystkim w oceanach. I właśnie to ta energia termiczna jest mocno absorbowana w głąb największych zbiorników wodnych naszej planety. Pomagają przy tym huragany oraz mniejsze wiatry jak pasaty czy np. wiatry zachodnie wokółantarktyczne. Dzięki czemu coraz silniej są podgrzewane lodowce szelfowe lądolodów Grenlandii i Antarktydy właśnie od spodu (Harnish Pritchard i in., 2012). Continue reading “Energia cieplna kumuluje się przede wszystkim w oceanach”

Wróżenie z fusów na temat zimy stulecia i kolejnej małej epoki lodowej

W ostatnich dniach września wiele redakcji medialnych tabloidów zaczęło wróżyć z fusów i za pewnym brytyjskim jednoosobowym instytutem pseudo-meteorologicznym Exacta Weather z Wielkiej Brytanii, powtarzać jak mantrę bzdury na temat nadchodzącej zimy stulecia. Ba! Na temat nadchodzącej Małej Epoki Lodowej. A najbardziej tendencyjne brukowce poszły jeszcze dalej. Obwieszczały wręcz nadejście kolejnej epoki lodowej (glacjalnej).

NASA, NOAA, MetOffice, JMA czy wiele innych poważanych instytucji naukowych monitorujących klimat Ziemia z lądów (mapy i prognozy synoptyczne, modele i projekcje klimatu, pomiary temperatury, opadów atmosferycznych, kierunku i prędkości wiatrów, stopnia zachmurzenia, nasłonecznienia, satelitarne -altymetryczne (Aviso) i grawitacyjne GRACE pomiary lodu), z wody (projekt Argo – pomiary temperatury, zasolenia i przepływu wody za pomocą około 3600 pływaków rozmieszczonych na wszystkich oceanach świata; satelitarne – grawitacyjne GRACE i altymetryczne (Aviso) pomiary poziomu wód oceanicznych i morskich) i z powietrza (satelity, samoloty, balony meteorologiczne – pomiary temperatury, ciśnienia powietrza, wilgotności (koncentracji pary wodnej) i koncentracji gazów cieplarnianych za pomocą spektrometrów). Tym wszystkim zajmują się naukowcy z całego świata i krok po kroku śledzą zmiany w atmosferze, w oceanach i na lądach. Continue reading “Wróżenie z fusów na temat zimy stulecia i kolejnej małej epoki lodowej”

Dystrybucja i dynamika pary wodnej na świecie

Interpretacja autorska

Cechy charakterystyczne pary wodnej

Para wodna to jedyny gaz cieplarniany, który jest bardzo mocno uzależniony od temperatury powietrza. Im jest ona wyższa, tym jest jej więcej w atmosferze. A im jest ona niższa, tym jest mniej jej w atmosferze. Gdy zachodzą procesy w tym drugim przypadku, skrapla się ona w postaci kropel deszczu lub w jeszcze chłodniejszych warunkach krystalizuje się w postaci płatków śniegu. Tak, więc żywot takich cząsteczek pary wodnej trwa bardzo krótko. Zaledwie 4-10 dni. W samej atmosferze, najwięcej jej występuje tuż przy powierzchni Ziemi. Od 1 do 4 %. Ten gaz nie może być brany pod uwagę oddzielnie, pomijając inne ważne gazy cieplarniane jak dwutlenek węgla i metan, gdyż sam jeden nie wytwarzałby względnie silnego i trwałego efektu cieplarnianego. Odgrywa ważną rolę w cyklu hydrologicznym w układzie atmosfera – gleby i roślinność oraz atmosfera – oceany, a także atmosfera – lodowce polarne i górskie. Continue reading “Dystrybucja i dynamika pary wodnej na świecie”